WOLNOŚĆ W OGNIU: WALKA UKRAINY O WOLNOŚĆ
scena z filmu dokumentalnego
Nowy film nominowanego do Oscara reżysera Jewgienija Afiniejewskiego–– Wolność w ogniu: walka Ukrainy o wolność ––miał premierę we wrześniu tego roku na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Wenecji. Tej jesieni zawitała do Stanów Zjednoczonych z pokazem na festiwalu filmowym DocNYC oraz w Cinema Village w Nowym Jorku i nadal krąży po ekranach kin.
Scena otwierająca nie przypomina niczego, czego można by się spodziewać po filmie dokumentalnym o niedawnej próbie zniszczenia Ukrainy przez Rosję: młodzi ukraińscy komicy grający swoje występy. Szybko okazuje się, że aktorzy występują przed publicznością śmiejącą się z wojennych dowcipów w ciemnym bunkrze w Sumach, ukraińskim mieście będącym celem ataków rakietowych.
„Ta historia nie dotyczy tylko wojny w okopach, pokazujemy historie ludzi” — powiedział 50-letni Afineevsky, mieszkający w Los Angeles izraelsko-amerykański reżyser, którego rodzina opuściła dom w Kazaniu w Rosji i udała się do Izraela w lata 90.
W Nowym Jorku spotkaliśmy się z Afiniejewskim i jednym z jego operatorów, 27-letnim Dmytro Kozackim, szefem służby prasowej Batalionu Azow, członkiem Gwardii Narodowej Ukrainy. Kozacki wykorzystał swoje umiejętności wideo, kiedy wraz z setkami mężczyzn, kobiet i dzieci mieszkających w Mariupolu przez prawie trzy miesiące ukrywał się w oblężonej tej wiosny fabryce stali Azowstal, dokumentując to, co się tam wydarzyło. Kozatskyi wykonał rzadkie zdjęcia i filmy, zanim został wzięty do niewoli przez siły rosyjskie i spędził cztery miesiące w niewoli. Został zwolniony w ramach wymiany więźniów 21 września. Jego nagrania przedstawiające oblężony Azowstal, w tym Annę Zajcewą – młodą kobietę z nowo narodzonym dzieckiem dorastającym bez widoku nieba i słońca – to jedna z historii składających się na narracja filmu.
Afineevsky jest doświadczonym, wielokrotnie nagradzanym reżyserem wielu filmów dokumentalnych, m.in Zima w ogniu , Krzyki z Syrii , Franciszek , i inni. W Wolność w ogniu: walka Ukrainy o wolność wziął to, co miliony ludzi postrzegają jako nagłówek, film wielkości ekranu telefonu – i powiększył go na dużym ekranie, dzieląc wiadomości i statystyki na osobiste historie z ludzkimi twarzami i głosami za każdym z nich. Widzowie są świadkami wielu niewygodnych, bardzo realnych szczegółów, których nie dostarczają regularne relacje z wojny: przerażenie w oczach Ukraińców, gdy ich budynki mieszkalne są bombardowane; ich krew i łzy; ich imiona, głosy, dane osobowe.
Kręcony w wielu miejscach na Ukrainie – Charkowie, Kijowie, Sumach i innych; edytowany przez około dziesięciu redaktorów na całym świecie w czasie niemal rzeczywistym, w miarę rozwoju wojny – film przedstawia cywilów ukrywających się w schronach przeciwlotniczych, muzyków grających na skrzypcach podczas nalotów pod ziemię, zniszczone domy, całe dzielnice spalone i zniszczone przez rosyjskie ostrzały oraz dużo więcej. Postacie występujące w filmie są znane, a niektóre nawet rozpoznawalne. By wymienić tylko kilku, Evgeniy Maloletka, wielokrotnie nagradzany fotoreporter; Nataliia Górna, ukraińska korespondentka wojenna głównego kanału telewizyjnego 1+1; a także tych, którzy stoją za kamerami i dokumentują w terenie w różnych częściach Ukrainy, jak Ołeksandr Janowski, kamerzysta z ponad dwudziestoletnim doświadczeniem, kręcący sceny w swoim rodzinnym Charkowie.
Historie odkrywają prawdziwą istotę wojny: Ukraińcy chcą żyć w niepodległej Ukrainie i nadal będą poświęcać swoje życie za ojczyznę. Afinijewski, którego misją jest nie tylko pokazywanie ludzkich historii stojących za wojną, ale także walka z rosyjską propagandą, mówi: „Mam nadzieję, że film zmusi niektórych ludzi, którym wyprano mózgi, do myślenia. Rosja walczy nie tylko z Ukrainą; Rosja walczy ze światem, a Ukraina stoi na przeszkodzie”.
W pewnym momencie filmu Afegneevsky pokazuje zniszczone ukraińskie miasta, martwych cywilów zabitych przez Rosjan, Ukraińców żyjących w niedowierzaniu, że ktoś może tak brutalnie zbombardować całe dzielnice i zabić cywilów; zestawiona z moskiewskim Placem Czerwonym, rosyjskimi generałami, rosyjską armią paradującą do wiwatujących tłumów i zwykłymi Rosjanami w kultowym transie, krzyczącymi, że rosyjska armia zwycięży i będzie walczyć do końca.
Film opowiada o tym, jak reżim Putina, na oczach całego świata, z czasem przekształcił Rosję w państwo faszystowskie. Pokazuje również, w jaki sposób Ukraina dokonała wyboru w 2014 r., po kluczowej rewolucji na Majdanie, aby podążać demokratyczną ścieżką w celu stworzenia głębszych więzi z Europą. A teraz, po straszliwej wojnie, zbrodniach wojennych i codziennych okrucieństwach; Ukraina walczy o własną ziemię, suwerenność i demokratyczną przyszłość dla swoich dzieci.
Rosyjscy apologeci, apologeci Putina i negacjoniści ludobójstwa mogą nie zmienić swojego stanowiska po obejrzeniu tego bardzo realnego, wiarygodnego filmu, nakręconego przez niezależnych operatorów i dziennikarzy z całej Ukrainy. Jednak dla wszystkich innych ten film pokazuje, dlaczego Ukraińcy nie rozważą „rozmów pokojowych” z Rosją, dopóki nie będą mogli mówić z pozycji siły. Zbrodnie wojenne popełnione przez Rosję na Ukrainie są niewyobrażalne i świat musi zobaczyć, co dzieje się w sercu Europy. Raz się ogląda Wolność w ogniu nie da się tego odzobaczyć.
Source: www.bing.com
